เป้าหมายที่ยากมาก ๆ มักพาเราไปได้ไกลกว่าที่เราคิด แต่ความยากของมันก็ทำให้เราล้มเลิกมันง่ายกว่าทางเลือกอื่น
.
ถ้าเราทำมันได้ ความยากของมันเหมือนเป็นตัวที่ทำให้เราได้ปลดล็อคขีดความสามารถของตัวเองให้ไปได้ไกลกว่าที่เราคิดไว้ว่าเราทำได้ ความยากมันอาจมาในรูปแบบของการไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะทำได้ รวมถึงไม่รู้ว่าเมื่อไรเราถึงจะทำสำเร็จ
.
พอไม่รู้ว่าต้องทำแบบไหน สิ่งที่เราทำได้คือเรียนรู้เพิ่มเติม หรือลองผิดลองถูกไป แต่การที่เราไม่รู้ว่าเมื่อไรเราจะทำได้ มันไม่มีใครตอบได้เพราะไม่มีใครรู้อนาคต คนที่ควรรู้ดีที่สุดคือตัวเรา เพราะเราคือคนที่อยู่ใกล้ชิดกับสิ่งที่เราทำมากที่สุด คนรอบข้างที่คอยให้ความเห็นต่าง ๆ ไม่มีใครมารู้เรื่องด้วยหรอก
.
เวลาที่เราเจอกับสิ่งที่ยากในทางเดินที่เราเลือก เราจะรู้สึกว่าชีวิตเราไม่ต้องยากขนาดนี้ก็ได้หนิ เราเลือกทางที่ง่ายกว่าก็ได้ และเราจะไม่ทำมันต่อ ความคิดนี้จะมาตอนเราเหนื่อย และมันจะทำให้เราลืมเป้าหมายแรกของเราไปเลยว่าเราอยากทำมันทำไม พอเราหายเหนื่อยจากความยากนั้น เราก็จะวนกลับมาที่เป้าหมายเดิมอีก เพราะมันคือสิ่งที่หัวใจเราเรียกร้อง หรือถ้าเราไม่กลับมาทำมันอีก เราก็จะรู้สึกเสียดายที่เรายังทำมันไม่สุดเลย
.
ถ้าเรารู้แล้วว่าเป้าหมายที่เราอยากไปถึงมันคือตรงไหน ต่อให้มันจะยากยังไง ฮึด และมุ่นมั่นทำมันต่อไป งัดเอาลูกบ้าในตัวเราทั้งหมดที่มีทุ่มลงไปให้พอ เพราะความสม่ำเสมออาจเป็นกุญแจสำคัญที่พาเราไปสู่จุดหมายที่เราฝันถึงก็ได้
——————————————-